Messier objecten
M90 is één van de grotere sterrenstelsels dat deel uitmaakt van de bekende Virgocluster. Opvallend is dat er in de spiraalarmen van M90 geen nieuwe sterren meer worden gevormd. Hierdoor is M90 een soort fossiel sterrenstelsel. Enkel in het centraal gedeelte van M90 worden er nog nieuwe sterren gevormd. Sommige astronomen vermoeden dat het sterrenstelsel verder zal evolueren tot een van het type S0 (zoals M64). Ook de totale massa van dit spiraalvormig sterrenstelsel is (relatief) laag wat op een zeer lage sterrenconcentratie wijst. Een derde (en laatste) opmerkelijk feit aan M90 is de hoge snelheid. Metingen wijzen uit dat M90 ons nadert aan een snelheid van bijna 400 km /s. Aangezien de Virgocluster zich aan een snelheid van 1 100 km /s verwijderd betekend dit dat M90 ons nadert aan 1 400 km /s. Enkel M86 heeft een hogere snelheid ten opzichte van onze Melkweg.
M89, ook gekend als NGC 4552, is een elliptisch sterrenstelsel in het sterrenbeeld Virgo (Maagd) dat behoord tot de bekende Virgocluster van sterrenstelsels. Op slechts 40' van het sterrenstelsel vind men M90, een ander lid van de Virgocluster. M89 is van het type E0. Dit zijn elliptische sterrenstelsels maar zijn bijna volledig bolvormig. Het stelsel M89 is ook bekend als een zwakke radiobron.
M88 is een spiraalsterrenstelsel in het sterrenbeeld Coma Berenices (Hoofdhaar) dat deel uitmaakt van de bekende Virgocluster. Dit sterrenstelsel is gelijkaardig aan M31 in het sterrenbeeld Andromeda. Het sterrenstelsel beweegt zich van ons vandaan met een snelheid van 2 000 km /s. Het deep-sky object staat op een afstand van ongeveer 60 miljoen lichtjaar van de Aarde en heeft een werkelijke diameter van 130 000 lichtjaar. Op 28 mei 1999 werd er een supernova van het type Ia ontdekt in M88. Sn1999cl behaalde een maximale helderheid van 13,6.
Messier 87 is een gigantisch elliptisch sterrenstelsel dat deel uit maakt van de bekende Virgocluster. Het sterrenstelsel is van het type E0-E1, zo goed als bolvormig. Messier 87 is wellicht het grootste sterrenstelsel in het Coma-Virgocluster en ligt op een afstand van ongeveer 53,5 miljoen lichtjaar. Op deze afstand komt de schijnbare diameter van 7' overeen met 120 000 lichtjaar in werkelijkheid. Dit is minder dan het bekende Andromedasterrenstelsel of onze Melkweg maar doordat het object bijna bolvormig is (de Melkweg en M31 zijn spiraalstelsels en hebben dus de vorm van een platte schijf) bevat het enorm veel massa.
M86 is een elliptisch sterrenstelsel in het hart van de bekende Virgocluster. Het object ligt op slechts 20' van M84, een ander helder lid dat deel uitmaakt van de Virgocluster. Ook NGC 4402, een zwakker sterrenstelsel van magnitude 11, ligt niet zo ver van deze twee reuzen. Recente berekeningen tonen aan dat de onderlinge afstand tussen M86 en M84 slechts 300 000 lichtjaar bedraagd. M86 is een sterrenstelsel van het type E3. Het object telt veel bolvormige sterrenhopen maar wel heel wat minder dan zijn tegenhanger M87. Het sterrenstelsel M86 is ook het Messierobject met de grootste blauwverschuiving. Dit sterrenstelsel beweegt naar ons toe met een snelheid van 419 km/s. Aangezien de Virgocluster zich zelf verwijderd aan een snelheid van 1 100 km/s betekend dit dat M86 een snelheid heeft van meer dan 1 500 km/s!
M85 is het meest noordelijke lid uit de bekende Virgocluster van sterrenstelsels. Dit object is een lenticulair sterrenstelsel van het type S0 en lijkt hard op M84. Opvallend is dat M85 enkel uit een oude populatie van gele sterren lijkt te bestaan. De diameter van het object is ongeveer 125 000 lichtjaar. Het sterrenstelsel bevindt zich in het sterrenbeeld Coma Berenices (Hoofdhaar) en bevindt zich op een afstand van 60 miljoen lichtjaar van de Aarde. In 1960 werd in M85 een supernova waargenomen die een helderheid van magnitude 11,7 bereikte.
M84 is een elliptisch sterrenstelsel dat gelegen is in het hart van de Virgocluster, vlak naast M86. Niet zo ver van dit koppel ligt ook NGC 4388, een iets zwakker stelsel. M84 is reeds lang bekend als een mooi voorbeeld van een elliptisch sterrenstelsel. Dit stelsel is van het type E1. Op 18 mei 1957 werd in het M84sterrenstelsel supernovae 1957B ontdekt die magnitude 14 bereikte. Ook in 1991 werd een supernovae (sn1991bg ) ontdekt die eveneens een maximale magnitude van 14 bereikte. De Hubble Space Telescope heeft daarnaast ook nog een massief centraal object ontdekt in M84 van 300 miljoen zonnemassa's dat een dubbele jet veroorzaakt weg van kern van het stelsel.
Het sterrenbeeld Orion bestaat voor een groot deel uit een gigantisch nevelcomplex waarvan de bekende Orionnevel (M42) een opvallende verheldering is. Ook de reflectienevel M78 maakt echter deel uit van deze enorme nevel. De afstand tot de verheldering werd bepaald op 1 630 lichtjaar en het object heeft een werkelijke diameter van drie lichtjaar. De nevel zelf wordt verlicht door een zeer nauwe dubbelster met de naam ADS 4374. M78 bevat twee bijbehorende nevels, NGC 2067 en NGC 2071, en er werden in deze nevel ook al 45 veranderlijke sterren ontdekt van het type T Tauri.
M77, ook gekend als NGC 1086, is een opvallend Seyfertsterrenstelsel in het sterrenbeeld Cetus (Walvis). Seyfertsterrenstelsels zijn spiraalstelsels met een heel heldere kern. M77 is het enigste Seyfertstelsel dat werd opgenomen in de bekende Messiercatalogus. Het object is een zeer compact sterrenstelsel. De kern heeft een diameter van 20 000 lichtjaar en de buitenste grenzen van M77 liggen slechts 50 000 lichtjaar van de kern verwijderd. De afstand tot M77 wordt tussen de 47 miljoen en 60 miljoen lichtjaar geschat. M77, ook bekend als 3C71, is eveneens een krachtige radiobron. In het spiraalstelsel, dat van het type Sb is, werd een massief zwart gat ontdekt van vele miljoenen zonnemassa's.
M69 is één van de kleinere en armere bolvormige sterrenhopen die uitmaken van onze Melkweg. De bolhoop staat op een afstand van ongeveer 29 700 lichtjaar en heeft een werkelijke diameter van 61 lichtjaar. Opvallend aan dit object, dat zich in het sterrenbeeld Sagittarius (Schutter) bevindt, is de grote concentratie aan metalen, wat er op wijst dat dit een relatief jonge bolhoop is (maar nog altijd ouder dan onze Zon). Een ander opmerkelijke eigenschap aan deze bolhoop is dat deze zich bijna tegenover het centrum van ons Melkwegstelsel aan de nachtelijke hemel bevindt. De meeste bolhopen concentreren zich in het gebied rond het centrum. Net als vele andere bolvormige sterrenhopen kent Messier 68 een aantal veranderlijke sterren. Hiervan zijn er tot nu toe 42 ontdekt waarvan 27 van het type RR Lyrae zijn.
Waarnemen
Deepsky
Catalogen
Gidsen
Hemelverschijnselen
James Webb Space Telescope
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1974
De Amerikaanse ruimtesonde Mariner 10 vliegt voor een tweede maal langs de planeet Mercurius. Tijdens deze scheervlucht vliegt Mariner 10 op een afstand van 48 069 kilometer van het oppervlak van Mercurius. Foto: NASA
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerSteun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.
