Het noorden van de Amerikaanse staat Californië heeft te kampen met verdroging. Waterreservoirs zoals Folsom Lake zien hun niveau geleidelijk dalen
Foto: NASA

Van 2007 tot 2011 heeft NASA in de San Joaquin Valley in Californië de bodembeweging gemeten. Daaruit bleek dat het grondwaterpeil stelselmatig daalde. Door gebrek aan sneeuwval of regen, kent het noorden van Californië ook nu weer een extra dorstig landschap. 2014 zal zelfs het droogste jaar worden, waarbij 100% van de staat door droogte wordt geraakt.

De landbouwsector in de valleien is sterk afhankelijk van het water uit de bergen, waarmee het grondwater wordt gevoed. Afgelopen januari riep gouverneur Edmund Brown Jr. dan ook de noodtoestand uit. Hij deed een oproep om alle nodige acties te ondernemen om zich voor te bereiden op watertekorten in 2014. Het Californische Department of Water Resources (DWR) werkt samen met universiteiten en NASA om aan de hand van weerstations voor de landbouw, aardobservatietechnieken en computermodellen de watervoorraad in kaart te brengen, de mogelijke effecten van de verdroging te voorspellen en oplossingen te bedenken voor de landbouwsector. In april 2014 zullen ze met een speciaal NASA-vliegtuig – de Airborne Snow Observatory – de sneeuwdikte en watervoorraden in kaart brengen van de Tuolumne en Colorado riviervalleien. Miljoenen Californiërs zijn van deze watervoorraden afhankelijk. Met het vliegtuig wordt het watervolume en de reflectiviteit van de sneeuw gemeten om zo te bepalen hoe de sneeuw zal smelten en hoeveel water er dan vrij komt. Daarmee kan een schatting gemaakt worden van de hoeveelheid water die in de riviervalleien zal beschikbaar zijn om waterreservoirs op te vullen en irrigatieprogramma’s op te stellen.

DWR en NASA werken ook samen met het Department of Agriculture, het U.S. Geological Survey (USGS) en de California State University om de hoeveelheid braakliggende gronden in kaart te brengen. Zo kunnen ze kijken hoe de oppervlakte bewerkte gronden zo minimaal mogelijk gehouden kan worden of hoe de landbouwers bepaalde oogsten moeten kiezen zonder te veel financiële verliezen te lijden. Daarnaast werken de partners ook aan vliegtuigcampagnes, satellietstudies en weermodellen om de voorspellingen van atmosferische rivieren te verbeteren. Atmosferische rivieren zijn langgerekte zones van waterdamp die in het geval van Californië 40% van de regenval aanleveren. In het zuiden van Engeland zorgen de atmosferische rivieren nu voor overstromingen. In Californië ontbreken ze nu echter. Dat zou te maken hebben met de zogenaamde Madden-Julian Oscillation, een regelmatig terugkerend weerpatroon dat ook op Californië invloed heeft. De huidige weermodellen kunnen dit weerpatroon tot 4 weken op voorhand voorspellen.

Naast de regionale studies in Californië, monitort NASA natuurlijk ook de globale toestand van de planeet. De satellieten die daar nu voor worden ingezet, worden in 2014 aangevuld met drie nieuwe exemplaren die de watercyclus bestuderen. Het Global Precipitation Measurement Core Observatory – waarvoor NASA samenwerkt met het Japanse ruimtevaartagentschap JAXA – moet uitgroeien tot een internationale constellatie van satellieten die sneeuw en regen observeren op een bijna-globale schaal. De RapidScat die in juni naar het ISS wordt gebracht, zal metingen doen van oceaanwinden. En de Soil Moisture Active Passive (SMAP) zal informatie opleveren over waterbeschikbaarheid.

In de volgende jaren worden nog een aantal satellieten gelanceerd die het aardse water zullen bestuderen. De Ice, Cloud, and land Elevation Satellite-2 (ICESat-2); de Gravity Recovery and Climate Experiment (GRACE); de Surface Water Ocean Topography missie en de Synthetic Aperture Radar missie. Deze laatste gebeurt in samenwerking met het Indiase ISRO.

Arjan van der Star

Arjan van der Star

Geoloog & docent aardrijkskunde in de lerarenopleiding aan GROEP TDocent Sustainable Development en Geopolitics in een UNESCO-programmaLid van diverse wetenschappelijke verenigingen, internetfora en gemeentelijke adviesraden

Dit gebeurde vandaag in 1802

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 2 Pallas. Dit was de tweede planetoïde die ooit werd ontdekt. De planetoïde 2 Pallas beweegt zich in een baan om de Zon op een afstand van ongeveer 416 miljoen kilometer en is ongeveer 550 kilometer groot. Deze ruimterots werd genoemd naar Pallas uit de Griekse mythologie, de dochter van Zeus en beschermgodin van de stad Athene. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken