Messier objecten
M110 is het laatste object in de catalogus van de Franse kometenjager Charles Messier. Het is tevens een satellietstelsel van het bekende Andromedasterrenstelsel (M31), samen met M32, NGC 185 en NGC 147. M110, ook gekend als NGC 205, staat op 45’ van de kern van M31 en is schijnbaar groter dan M32. Dit elliptisch sterrenstelsel meet namelijk 26’x16’ en bevindt zich op een afstand van 2,9 miljoen lichtjaar. Het is een sterrenstelsel van het type E5 en tegenwoordig wordt dit stelsel geklasseerd als een 'sferoïde sterrenstelsel'.
M109, gelegen in het sterrenbeeld (Ursa Major Grote Beer), is een balkspiraalstelsel dat zich op ongeveer 30 miljoen lichtjaar van ons bevindt. In 1956 werd er een supernova van magnitude 11.5 ontdekt in dit sterrenstelsel. Dit sterrenstelsel is ook lid van het Ursa Major cluster van sterrenstelsel dat minstens 80 leden telt.
M108, ook gekend als NGC 3556, is een spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Ursa Major (Grote Beer) van het type Sc. Het object is eveneens een 'edge-on' stelsel wat wil zeggen dat we het vanop Aarde langs de zijkant bekijken (de schijnbare afmetingen zijn 7.7' en 1.3'). Het sterrenstelsel staat op een afstand van ruim 30 miljoen lichtjaar van de Aarde
M104, ook bekend als de 'Sombreronevel', is een zeer geliefd en bekend deep-sky object vanwege de prachtige foto van de Hubble Space Telescope. Dit spiraalvormig sterrenstelsel is een zogeheten 'edge-on' stelsel wat wil zeggen dat we het dus bekijken langs de zijkant. Het sterrenstelsel, dat zich op een afstand van ongeveer 50 miljoen lichtjaar bevindt, heeft een ongewoon duidelijke stofband die zelfs in een telescoop zichtbaar is en dat het object in twee delen verdeeld. M104, gelegen in het sterrenbeeld Virgo (Maagd), maakt deel uit van het indrukwekkende Virgocluster van sterrenstelsels. De ware diameter van de Sombreronevel wordt geschat tussen 50 000 en 140 000 lichtjaar en de massa bedraagt ongeveer 800 miljard zonsmassa's. Het sterrenstelsel beschikt ook over een grote populatie bolhopen waarvan minstens enkele honderden zichtbaar zijn vanop Aarde met grote telescopen.
M107 is een heel mooie bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Ophiuchus (Slangendrager) omgeven door vier sterren waarvan de helderste een magnitude heeft van 11. Oorspronkelijk kwam dit object niet voor in de bekende catalogus van Charles Messier maar in 1947 werd het samen met M105 en M106 toegevoegd. Opvallend aan M107 is dat enkele delen van deze cluster verduisterd worden door stof wat zeer ongewoon is bij bolvormige sterrenhopen. De cluster zelf staat op een afstand van ongeveer 21 000 lichtjaar van ons vandaan en is 80 lichtjaar groot. Astronomen hebben een 25-tal variabele sterren ontdekt in de sterrenhoop, waarvan de meeste van het type RR Lyrae zijn.
M106 is een groot en prachtig spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Canes Venatici (Jachthonden) dat op een afstand van 25 miljoen lichtjaar van de Aarde staat. Heldere blauwe 'knotsen' aan het einde van de spiraalarmen van M106 zijn plaatsen waar massaal nieuwe sterren worden gevormd. Deze stervormingsgebieden kunnen echter enkel gezien worden op foto's gemaakt door grote telescopen of ruimtetelescopen. In het centrum van M106 bevindt zicht een zwart gat met een massa van 35 miljoen zonnemassa's. M106 beweegt zich van ons af met een snelheid van 537 km/s.
M105 is een sterrenstelsel dat vlak bij de sterrenstelsels M95 en M96 ligt in het sterrenbeeld Leo (Leeuw). Samen vormen ze de Leo I of de M96 groep. De afstand tot deze sterrenstelsels bedraagt ongeveer 38 miljoen lichtjaar. M105 is een elliptisch sterrenstelsel van het type E1. De Hubble Space Telescope heeft een massief object in de kern van het sterrenstelsel ontdekt dat een massa heeft van 50 miljoen zonnen.
M103, ook gekend als NGC 7654, is een open sterrenhoop in het sterrenbeeld Cassiopeia van ongeveer 170 sterren dat op 8 000 lichtjaar van ons verwijderd is. De jonge cluster bevat voornamelijk hete blauwe sterren. M103 is samen met M52 het noordelijkst gelegen Messierobject en het hele jaar door zichtbaar.
M102 is een missend object in de bekende catalogus van Charles Messier. Er zijn twee mogelijke scenario's. Een eerste is dat Charles Messier een dubbele observatie heeft gedaan van M101 en dus nooit het sterrenstelsel heeft gezien dat wij nu kennen als M102. Een tweede scenario, en wellicht de meest waarschijnlijke, is dat M102 eigenlijk NGC 5866 is, een sterrenstelsel in het sterrenbeeld Draco (Draak). Ook andere, minder waarschijnlijke kandidaatstelsels, zijn door diverse astronomen naar voren geschoven.
M100 is een prachtig spiraalvormig sterrenstelsel dat deel uitmaakt van de enorme Virgocluster van sterrenstelsels. We bekijken het object van bovenaan waardoor de spiraalstructuur zeer mooi waar te nemen is. Astronomen hebben de afstand tot M100 bepaald op 60 miljoen lichtjaar. Deze afstand kon worden bepaald door middel van de Hubble Space Telescope gebruikmakend van Cepheïden (een bepaald type variabele sterren). M100 diende trouwens ook als test voor de Hubble ruimtetelescoop waardoor men enkele fouten heeft kunnen ontdekken in de optiek van de Hubble Space Telescope. Gedurende de 20e eeuw zijn niet minder dan vier supernova's binnen dit stelsel waargenomen (1901B, 1914A, 1959E en 1979C). Van deze laatste is de magnitude in april 1979 opgeklommen tot 11,6. Voor zulk verafgelegen sterrenstelsel is dit zeer zeldzaam. De diameter van M100 is groter dan die van onze Melkweg en bedraagt ongeveer 120 000 lichtjaar.
Waarnemen
Deepsky
Catalogen
Gidsen
Hemelverschijnselen
Steun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1996
De eerste lancering vanop de lanceerbasis in Frans-Guyana van de nieuwe Europese Ariane 5 draagraket loopt helemaal verkeerd af doordat de raket veertig seconden na de start van de lancering tot ontploffing wordt gebracht naar aanleiding van een softwareprobleem. Vier Europese Cluster-satellieten gaan hierbij verloren. Meer dan zestien maanden later wordt de tweede Ariane 5 raket gelanceerd die ditmaal wel satellieten in de ruimte brengt. Foto: ESA
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerker