Vandaag onthulde ESA op het Living Planet Symposium de eerste verbluffende beelden van haar baanbrekende Biomass satellietmissie - een grote sprong voorwaarts in ons vermogen om te begrijpen hoe de bossen op aarde veranderen en hoe ze precies bijdragen aan de mondiale koolstofcyclus. Maar deze eerste glimp gaat verder dan bossen. Opmerkelijk genoeg toont de satelliet nu al potentieel om nieuwe inzichten te krijgen in enkele van de meest extreme omgevingen op aarde.
Biomass, een Earth Explorer onderzoeksmissie ontwikkeld binnen ESA's FutureEO programma, werd minder dan twee maanden geleden gelanceerd. Deze nieuwe missie is dus nog in opdracht, maar de eerste beelden zijn desondanks verbluffend. ESA's Biomass Project Manager, Michael Fehringer, zegt: "Zoals gebruikelijk zijn we nog steeds in de ingebruikname fase, waar we de satelliet fine-tunen om er zeker van te zijn dat het de hoogste kwaliteit gegevens levert voor wetenschappers om nauwkeurig te bepalen hoeveel koolstof er is opgeslagen in de bossen van de wereld. "Biomass is uitgerust met nieuwe ruimtetechnologie, dus we hebben de prestaties in de ruimte nauwlettend in de gaten gehouden. We zijn erg blij dat we kunnen melden dat alles soepel functioneert en dat de eerste beelden spectaculair zijn, en dat is nog maar een glimp van wat ons nog te wachten staat.
Biomassa is de eerste satelliet met een P-band synthetische apertuurradar, waarvan het signaal door het bladerdak van bossen kan dringen om de houtachtige biomassa, stammen, takken en stammen, te meten. Deze metingen dienen als een benadering voor koolstofopslag, waarvan de beoordeling het hoofddoel van de missie is. Terwijl de baanbrekende Biomass-missie van ESA zijn leven in een baan om de aarde begint, stuurt hij al gegevens terug. De satelliet, het instrument en de systemen worden nog gekalibreerd, dus deze eerste gegevens kunnen nog niet worden gebruikt om koolstof te kwantificeren of wetenschappelijke vooruitgang te ondersteunen, maar ze laten wel zien dat Biomass goed op weg is om zijn doelen te bereiken.
ESA's directeur van aardobservatieprogramma's, Simonetta Cheli, zei: "Als we naar deze eerste beelden kijken, is het duidelijk om te zien dat onze Earth Explorer Biomass satelliet klaar is om zijn belofte waar te maken. “We verwachten dat deze nieuwe missie een baanbrekende sprong voorwaarts zal betekenen in ons vermogen om de bossen op aarde te begrijpen, een combinatie van geavanceerde radartechnologie en wetenschappelijke uitmuntendheid die vitale inzichten zal opleveren in koolstofopslag, klimaatverandering en de gezondheid van de kostbare bosecosystemen van onze planeet.”
Het eerste beeld van Biomass hierboven laat een deel van Bolivia zien. Bolivia heeft te maken gehad met aanzienlijke ontbossing en behoort tot de landen met het hoogste verlies aan primair bos wereldwijd. Hoewel er complexe redenen in het spel zijn, wordt dit voornamelijk veroorzaakt door het kappen van bossen voor uitbreiding van de landbouw. Dit levendige beeld is gemaakt met behulp van de verschillende polarisatiekanalen van het radarinstrument, waarbij elke kleur verschillende kenmerken van het landschap laat zien. Zo stellen groene tinten voornamelijk regenwoud voor, rode tinten beboste uiterwaarden en wetlands, en blauwpaars grasland, terwijl zwarte gebieden rivieren en meren zijn.
In het Amazonegebied stromen sommige rivieren in het wilde weg, ongehinderd door dammen kunnen ze vrij kronkelen, maar sommige zijn dramatischer dan andere. Op de foto zie je zo'n zwerver, de Beni rivier, die vanuit het Andesgebergte door de laaglanden van Bolivia naar het noordoosten richting Brazilië stroomt. De ware kracht van de Biomass-missie ligt niet in het identificeren van kenmerken van één enkel beeld, maar in de unieke bemonsteringstechniek en de mogelijkheid om meerdere waarnemingen van hetzelfde gebied te combineren om de hoogte en biomassa van bossen te onthullen. Hierdoor kunnen wetenschappers de koolstofvoorraden in bossen nauwkeurig kwantificeren en de rol van tropische bossen in de mondiale koolstofcyclus beter begrijpen.
De radar kan naar verwachting wel vijf meter door droog zand heen dringen. De gegevens kunnen daarom worden gebruikt om geologische kenmerken onder de grond in woestijnen in kaart te brengen en te bestuderen, zoals de overblijfselen van oude rivierbeddingen en meren. Dit zal helpen om het klimaat uit het verleden te begrijpen en ook om fossiele watervoorraden in woestijngebieden op te sporen.
Opname gemaakt door de Biomass satelliet van het Amazonegebied - Foto: ESA
Vulkanen in Indonesië - Foto: ESA
Bron: ESA
