Algemene info
In de schaduw van de Amerikaanse Apollo-programma’s voltrok zich in de jaren zestig een andere race naar de maan: die van de Sovjet-Unie. Hoewel de meeste aandacht uitging naar de Amerikaanse successen, speelde de Sovjet-ruimtevaart in deze periode een cruciale rol in het verleggen van de grenzen van interplanetaire verkenning.
De geschiedenis van de ruimtevaart begint officieel vanaf de lancering van de eerste satelliet, genaamd 'Sputnik', in 1957. Voor deze kleine bolvormige satelliet in de ruimte kon worden gebracht, zijn tal van mensen hun leven lang gepassioneerd geweest door luchtvaart en rakettechnologie. Dankzij hun visie, kennis en vernieuwende ideeën konden nieuwe technieken ontwikkeld worden waarmee de mens objecten verder dan ooit kon brengen. Men noemt Sergej Koroljov, Robert Goddard, Wernher von Braun, Konstantin Tsjolkovski en Hermann Oberth dan ook vaak de pioniers of de 'vaders' van de ruimtevaart door hun grote passie voor de ruimte en hun technologisch revolutionair inzicht inzake rakettechnologie dat ervoor zorgde dat de mens toegang kreeg tot de ruimte en zelfs kon wandelen op de Maan. In dit uitgebreid artikel wordt een overzicht gegeven van het leven van deze pioniers en hun belangrijkste verwezenlijkingen.
In een system waar drie hemellichamen rond elkaar draaien, en waarvan één een verwaarloosbare massa heeft ten opzichte van de twee andere, zullen vijf punten voorkomen die voor dat lichtste object relatief stabiele punten zijn ten opzichte van de twee andere objecten. Deze punten zijn de Lagrangepunten of libratiepunten (van het Latijns voor evenwicht).
Veel mensen zullen zich wellicht vragen stellen bij dit artikel maar dieren hebben een essentiële rol gespeeld in de beginjaren van de bemande ruimtevaart doordat zij de taak hadden de technologie die de mens ontwikkeld had te testen op overlevingskansen voor er mensenlevens op het spel zouden gezet worden.
Een geostationaire satelliet is een kunstmaan die zich in een zogenaamde ‘geostationaire baan’ rond de Aarde bevindt. In een geostationaire baan lijkt een kunstmaan, of ander object, stil te staan ten opzichte van het aardoppervlak. De omlooptijd van een geostationaire satelliet bedraagt 23 uur en 56 minuten en in die tijd legt een geostationaire satelliet een afstand af van ongeveer 256 000 kilometer.
De meeste raketten verbranden hun brandstof door zuurstof uit de lucht te halen. Raketten halen hun zuurstof echter uit een oxidatiemiddel, dat naast de brandstof wordt meegevoerd. Daarom kunnen raketten hoog in de atmosfeer en in de ruimte vliegen want in de ruimte is er geen zuurstof.
Een groot deel van de mensen die zich ooit in de ruimte hebben begeven, kregen te maken met het zogeheten ‘space adaption syndrome’ (SAS), in het Nederlands gekend als ‘ruimteziekte’. Dit verschijnsel wordt veroorzaakt wanneer het evenwichtsorgaan moeite heeft om zich aan te passen aan veranderende G-krachten en de gewichtloosheid die tijdens een ruimtemissie optreden. De belangrijkste symptomen van deze ziekte zijn misselijkheid, duizeligheid, desoriëntatie en visuele illusies. Het wetenschappelijk onderzoek naar dit syndroom is niet enkel belangrijk voor ruimtevaarders maar ook voor mensen op Aarde die lijden aan onder andere evenwichtsstoornissen.
Een polaire baan is een omloopbaan waarbij een satelliet over, of bijna, over beide polen vliegt. In de meeste gevallen gebruikt men een polaire baan om de Aarde, maar kunstmanen of ruimtesondes kunnen ook in polaire banen om andere planeten of om de Zon gebracht worden. Doordat een polaire baan over de polen gaat, wil dit dus zeggen dat de inclinatie (glooiingshoek) ten opzichte van de evenaar 90° bedraagt. Een satelliet in een polaire baan zal bij elke omloop om de Aarde over een andere lengtegraad vliegen.
Bemande ruimtevaart heeft niet altijd geleidt tot grote successen. Eén derde van alle bemande missies kregen ooit te maken met zware technische problemen en in 2% van alle bemande missies kwam een bemanning om het leven. Deze cijfers tonen aan dat bemande ruimtevaart een zeer risicovolle onderneming is en dat men moet blijven investeren in veiligheid en nieuwe technologieën. In dit artikel vind je een opsomming van de grootste problemen waarmee ruimtevaarders te maken kregen die in sommige gevallen fataal afliepen.
Sinds het begin van de ruimtevaart heeft de mens andere hemellichamen willen verkennen en bestuderen. De mensheid heeft tot op heden door zijn verkenning al voor meer dan 200 ton aan materiaal achter gelaten op onze maan, Venus en Mars. Slechts een heel klein deel daar van is vandaag de dag nog steeds operatief.
Ruimtevaart
Ruimtestations
Ruimtevaartorganisaties
James Webb Space Telescope
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1970
De 756 kilogram zware Russische Maanrover Lunokhod 1 landt probleemloos op het Maanoppervlak in het Mare Imbrium gebied en legt in de maanden die hierop volgen meer dan tien kilometer af op de Maan. Lunokhod 1 was 's werelds eerste Maanrover die vanaf de Aarde werd bestuurd. Foto: Roscosmos
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerSteun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.